Het leven van elke dag met spina bifida

Eindelijk is het dan zover. Afgelopen maandag zijn bij Lynde de laatste gipsen van haar been af gehaald. Wat een opluchting! "Maar nu zit het moeilijkste gedeelte er voor ons op en voor jullie begint het pas",  zei de gipsverbandmeester. Oké.. dat hadden we ons niet echt gerealiseerd. We dachten vooral aan de mooie kanten, zoals het in bad doen van Lynde. Want ja, welke moeder ziet er nu niet naar uit om na 4 maanden haar baby nu eens echt lekker te kunnen wassen in een badje?  Maar op haar zij slapen zoals ze gewend is en voeden in bed..dat wordt het even niet meer en ook de leuke patronen maillotjes of lieve bloemen sokjes mogen niet. Nee, liefst zo glad en dun mogelijk ivm mogelijke drukplekken. De spalken moeten de eerste maanden 23 uur per dag aan gehouden worden en we moeten regelmatig kijken of ze geen drukplekken heeft. Na januari mogen we af bouwen en zo hoeft ze ze steeds minder uren per dag aan totdat ze dv 4 jaar wordt. Nog een hele tijd te gaan dus. Met het kathe

We zijn inmiddels een aantal maanden verder. Mijn voornemen om deze blog up to date te houden is mislukt. Vooral omdat ik de tijd die Lynde in beslag neemt erg onderschat heb. Een hectische periode ligt achter ons en nog steeds zijn we bijna wekelijks in het ziekenhuis te vinden. Vorige week hadden we de eerste week zonder ziekenhuis bezoek sinds haar geboorte. Wat een verademing was dat. De rust die er opeens was en de tijd die je over houdt om even bij te komen....heerlijk! Lynde kost veel energie maar ze geeft ons heel de dag dankbaar haar lach en liefde terug! Haar voetjes kosten de meeste tijd. Die zitten nog steeds sinds de tweede week na haar geboorte in het gips en 10 oktober wordt ze voor de tweede keer voor een dagbehandeling opgenomen. Ze gaan dan de hielpees links nog een keer door halen om het klomvoetje in de juiste stand te krijgen en het pinnetje wat in haar rechtse voetje zit (bij dit voetje stond de talis verticaal) om de botjes goed bij elkaar te houden mag er dan ui