Het leven van elke dag met spina bifida

18 juni zondag ochtend.. Met z'n allen gingen we die ochtend naar Lynde om nog even bij haar te zijn voor de operatie. Allemaal nog een kusje en daar ging onze kleine meid. Een heel apart moment.  Ze was nog maar zo kort bij ons, nog zo pril, zo teer en nu al een operatie...zo spannend..hoe zou alles verlopen? De operatie zou zo'n 4 uur in beslag nemen. We zouden gebeld worden als het achter de rug was. Rond 9.30 begonnen ze en om 15.15 werden we gebeld dat het gelukt was. De rug was gesloten en de drain geplaatst. Lynde was nog niet wakker. We zouden gebeld worden als ze wakker zou worden om naar haar toe te mogen gaan. Eindelijk belde ze. Dat was savonds rond acht uur. Lyndes hoofd zat in het verband. Dat was even akelig. Maar gelukkig deed ze het verder goed. Ook waren er onwijs lieve verpleegkundigen waar we ze aan toe vertrouwde. Het was persoonlijk een zwaar weekend. Van kraamvrouw was geen sprake. We verbleven in het Ronald Mac Donald waar het erg warm was. Ik kon nog ni...

Lynde werd opgenomen op de Neonatologie Intensive Care Unit (NICU). Het was nog onduidelijk wanneer de operatie zou plaats vinden, maar op zaterdag 17 juni werd ons plotseling verteld dat de operatie op zondag 18 juni zou plaats vinden. We waren helemaal verbaasd omdat dit opeens werd aangekondigd, terwijl eerst sprake was van begin de week erop. De neurochirurg, een erg zakelijke man kondigde dit even aan op een moment waarop ik als nogal zwakke kraamvrouw daar niet op voorbereid was. 'Morgen al?' was mijn verbaasde reactie.'Ja wat had je dan gedacht?' vroeg hij.  Achteraf maar gelukkig dat we er niet te lang over na konden denken en ook dat ik (toevallig) al geregeld had dat we dat weekend in het Ronald Mac Donald huis in Leiden konden verblijven. Zodoende waren we als gezin toch dichtbij Lynde. Ze zou de volgende ochtend om 9.00 opgehaald worden naar de OK. Na wat heen en weer gebel besloten we om de kinderen bij ons te laten en maar net te doen alsof we dat weekend ...