Teleurstellingen

Helaas waren we iets te enthousiast geweest want na een paar dagen kreeg Lynde drukplekken op haar voetjes. De schoentjes knelde op bepaalde punten. Het was lastig om het voetje goed in de schoen te krijgen en het huidje was zo teer! 4 maanden in het gips gezeten! Ieder pluisje was een putje in haar beentje en toen we haar in bad deden kwamen er lagen dode huid af. We namen contact op met de gipskamer en we moesten de schoentjes direct uit laten. De benen moesten weer in het gips om de wondjes te laten genezen. Dus wij weer naar Rotterdam. Terug van weggeweest. Helaas ging ook dat niet helemaal goed want toen we thuis kwamen zagen we dat de voet met de talis verticalis de verkeerde stand op gegipst was. (Naar buiten in plaats van neutraal. Omdat dit voetje geneigd is om naar buiten te gaan staan moest deze in de brace eigenlijk naar binnen staan. Maar omdat dat zo onnatuurlijk is laten ze hem neutraal staan.) Snel belden we weer naar het ziekenhuis maar helaas geen gehoor. Toen maandag maar weer contact opgenomen. Dinsdag konden we terug komen om overnieuw te gipsen want ze bevestigden na de fotos te hebben bekeken dat het inderdaad niet helemaal goed stond zo. Tja..ook daar worden weleens fouten gemaakt. 

Nu maar afwachten wanneer we weer  schoenen mogen proberen. Nou laat voor mij dat gips nog maar even zitten. Wel net zo makkelijk:))

Een paar dagen later...

Nadat de wondjes weer bijna helemaal weg waren toch maar weer proberen...

13 november hebben ze na wikken en wegen toch weer de schoentjes aan gedaan in het ziekenhuis maar helaas zagen we bij de eerste controle al dat het weer heel rood werd en het nog niet helemaal genezen wondje toch weer erger werd. Ik zou de dag erna 14 november voor het eerst weer gaan werken dus vond het een geluk bij een ongeluk dat ze af moesten omdat het bij verschonen en katheteriseren ook nog best lastig is om ze aan en uit te doen. Dat leed kon ik m'n zus die zou komen op passen mooi besparen...

Donderdag 16 november weer naar het ziekenhuis. We dachten dat ze dan de voetjes weer in zouden gipsen maar deze keer werd gekozen voor kleinere schoentjes en een uitsparing bij het wondje. De schaar werd in de schoen gezet en een blarenpleister moest voorkomen dat de plekjes minder snel terug zouden komen. We oefende even met aan en uit doen en hadden er vertrouwen in dat het deze keer zou moeten lukken. Wel werd nog voor de zekerheid voor de klompvoet een plantairflexie schoen besteld. Daarin kan ze haar voet minder bewegen omdat de enkel daarin vast zit.

Savonds bleek dat het vertrouwen wat we hadden helaas ongegrond was. De roodheid zette meteen weer op en er was alweer een paars plekje zichtbaar..zucht...Lynde..wat doe je toch? Uiteraard zijn we heel blij dat Lynde haar voetjes en benen goed beweegt maar voor de schoentjes is het echt een nadeel. Ze is zo beweeglijk dat ze zelfs met stang ertussen haar voetjes onafhankelijk van elkaar beweegt.

Vrijdags appte ze van de gipskamer al om te vragen hoe het was gegaan. We vertelden de situatie en kregen te horen dat we maandag weer moeten komen om de situatie opnieuw te bekijken.