Doorgaan naar hoofdcontent

20 weken echo

Op 8 februari was het zover...de 20 weken echo.

Best spannend. Bij onze oudste twee kinderen hadden we ervoor gekozen om geen 20 weken echo te doen. Omdat ons zoontje een afwijking aan zijn ureter had en we daardoor best wel onverwacht in de zorgen zaten na zijn geboorte wilden we nu toch graag wat meer weten. We waren dus vooral benieuwd of ons kindje die afwijking niet had.

Omdat ik te laat was met oppas regelen namen we ons zoontje mee. Eigenlijk was dat niet de bedoeling maar per gratie mocht hij mee naar binnen. 

Na het hartje en wat andere organen bekeken te hebben kwamen we bij het hoofdje. Ik zag wat vreemds. Het leek wel een uitstulping op de voorkant van het hoofdje en ik zei wat ik zag. 'O, dus jij ziet het zelf ook al'.....zei de echoscopiste. 'Ik zie ook wat aan de kleine hersentjes. De vorm is niet goed'.

En wat daarna gebeurde zal ik niet snel meer vergeten. Een vermoeden dat er meer aan de hand was deed haar zoeken naar een mogelijk open rugje maar ons kindje was zo beweeglijk dat het een tijdje duurde voordat ze dat kon vinden. Ondertussen was manlief  bezig om ons zoontje in het gareel te houden en had niet half door wat er gezegd werd. En ik lag daar mezelf in te houden om niet keihard in huilen uit te barsten, wat ik uiteindelijk niet kon voorkomen. Mijn harde snikken deed de kleine man vermoeden dat de echoscopiste me pijn deed en hij brabbelde dat ze niet zo hard moest duwen op mijn buik. 'Dit is nu de reden waarom we willen dat kinderen niet mee komen' was bijna het enige wat ze zei. Haar schouders gingen omhoog en ze keek me aan op een manier alsof ze wilde zeggen: 'pech'...en verder ging ze.

Nog snel werden er wat andere dingen nagekeken en ons werd verteld dat we naar Leiden zouden worden door gestuurd. Ik had meteen enorm veel vragen die natuurlijk niet beantwoord konden worden.

'Heb je wel foliumzuur geslikt?' was de laatste vraag die ik niet had willen horen..gelukkig wel trouwens. Alsof je het daarmee had kunnen voorkomen!

We kregen nog wat foto's in onze handen gedrukt en werden sterkte gewenst. 

We konden gaan. Een hoofd vol met vragen en emoties...wij een kindje met een open rugje?  Hoe moest dat ooit goed komen?





Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Onverwachts op de seh

Lynde sliep al 3 nachten erg slecht. Het was afzien. Ik probeerde vanalles om haar stil en slapend te krijgen. Lynde bij ons in bed, flesje geven, katheteriseren, muziekje aan...niets hielp. Haar fontanel was vrij gespannen. Op woensdag ochtend gaf ze over en wilde haar ochtend  fles waar ze altijd dol op is niet helemaal. Ze was moe en huilerig. Overdag ging het wel weer. De nachten bleven rommelig. Vrijdag de kinder neurochirurgie gebeld omdat ik toch een vermoedde had dat er iets met de drain niet goed zat.  We mochten komen. Ik was uit voorzorg al thuis blijven werken. Of we binnen een uur op de seh konden zijn. Snel spullen in pakken. Ook voor mezelf want je weet het niet. Stel dat ik weer moet blijven en geen spullen bij heb. Lynde lag net lekker te slapen en werd uit bed geplukt. In de auto heb ik haar onder het rijden nog een flesje melk en een broodje gegeven. Ze lag naast me in de maxi en binnen een uur waren we in Rotterdam. Na bloed afname, röntgenfoto's en een ech...
4 reacties
Read more »

Sure steps en vudo

Vorige week woensdag hebben we de ' sure steps ' enkel brace mee gekregen. Gemaakt door Westland orthopedie. Lynde draagt ze nu een week maar helaas merken we nog geen resultaat. Ze wil graag zitten ipv staan omdat ze niet voldoende kracht heeft in haar beentjes.  Hopelijk komt het nog en anders heeft ze toch hogere spalken nodig om meer steun en stabiliteit te krijgen.  Vandaag hebben we een vudo gehad. Gelukkig was de druk in de blaas goed en geen reflux te zien deze keer. We blijven 5 x katheteriseren en over 9 maanden opnieuw controle. Verder is Lynde het zonnetje in huis. Ze kletst volop en is duidelijk aanwezig maar kan ook heel lief spelen. Soms staan we versteld van de woordjes die uit haar mond komen. '1,2,3,4,5' zegt ze dan opeens of 'mama kijk eens'.....(3 woordjes achter elkaar!) Ze heeft hele verhalen aan de nep telefoon. Ook roept ze 'kus' en komt dan met haar hoofdje naar je toe. Zo lief! We genieten iedere dag weer van haar. Lynde hoopt i...
Een reactie posten
Read more »

Uitslag echo en revalidatie

De uitslag van de echo was gelukkig goed. De hersenkamers zagen er allemaal mooi uit wat betreft vorm en groote. Heel blij mee. Drain kan nu nog maar 1 slag dichter afgesteld worden maar dat doen we in overleg met neurochirurg nog niet omdat je dan geen kant meer op kunt mocht het nodig zijn. Lynde doet nu dus al best veel zelf wat betreft het afvoeren van hersenvocht. Allemaal positief. Morgen gaan we voor het eerst naar Basalt. Heel benieuwd wat ze voor ons gaan betekenen. Lynde is druk met kruipen maar wil heel graag staan. Het lukt haar even als wij haar zelf neer zetten. Haar voetjes glijden wel snel weg. Zelf is optrekken echt een stap te ver. Ze weet niet hoe ze haar voeten onder haar lijfje moet krijgen dus daar oefenen we momenteel ook mee. Maar het begin is er. Ze kan heel even staan....hoe mooi is dat!?: )
Een reactie posten
Read more »