De bevalling

Op 14 juni zouden ze nog een keer proberen de baby te draaien en vervolgens de inleiding willen starten. We werden om uiterlijk 08.00 verwacht. De avond ervoor moesten we bellen of er plek was en die ochtend erop nog een keertje. Vol spanning belden we of we terecht konden. We zouden de kinderen die avond naar m'n zus brengen waardoor wij de ochtend erna wat rustiger weg konden..

Helaas bleken alle kamers bezet en konden ze nog niets toezeggen..we moesten de ochtend erna maar weer terug bellen...

Gelukkig konden we terecht. Het ging toch wel echt spannend worden. 

We kregen een kamer toegewezen en werden na een tijdje eerst aan de ctg gelegd om de hartslag van de baby te volgen. Vervolgens kwamen na een tijdje de gynaecoloog met nog een gynaecoloog in opleiding die de baby wilde gaan draaien.

Dat ging wel even iets minder makkelijk als de vorige keer maar het lukte gelukkig. Daarna moesten we een tijd lang aan de ctg. De hartslag van de baby was erg wisselend en ik moest daarvoor even kijken welke houding het beste was om de baby weer rustig te krijgen.

Kennelijk was de baby weer in erg geschrokken van het draaien.

Ik kreeg alvast een infuus in m'n hand geprikt en daarna werden we met rust gelaten.

Ik zou vier doseringen tabletten krijgen om m'n baarmoedermond te verweken. Het werden er maar twee want ze waren bang dat de bevalling al door ging zetten terwijl de Nicu nog vol lag en ze ook liever overdag als 's avonds of 's nachts bevallingen hebben in verband met te weinig handen.

De dag duurde lang en we gingen af en toe naar buiten om even te bewegen en lekker in de zon te zitten. Ik voelde wel wat rommelen en soms werden de krampen regelmatig, maar later zakte het weer helemaal af.

Dat was wel even jammer. Ik hoopte dat het alsnog door ging zetten omdat er uiteindelijk einde van de middag toch een plekje gereserveerd was op de Nicu voor onze baby. Gelukkig maar want anders zouden we misschien nog overgeplaatst moeten worden, maar dat gebeurde niet.

Die nacht hebben we nog aardig geslapen en de ochtend erna om half zeven konden ze toch (doordat de tabletten zijn werk hadden gedaan) m'n vliezen breken. De eerste stap richting ons kindje!

Ik liep helemaal leeg..heel veel vruchtwater..het bleef maar stromen. De baby had in het vruchtwater gepoept. Ik werd aan de ctg en aan de oxycotine gelegd en het wachten was op de weeën. Die kwamen pas rond half elf goed op gang. Eerst moesten we nog verhuizen naar een andere kamer waar een kamertje achter zat waar ze ons kindje zouden kunnen onderzoeken direct na de geboorte.

Ik vond dat heel vervelend want toen de weeën goed op gang waren hoorde ik allerlei stemmen achter die deur van overleggende artsen. Dat was niet zo prettig.

De oxycotine werd telkens opgehoogd en de weeën kwamen flink snel achter elkaar waardoor op een gegeven moment de dosering halveerde omdat m'n lichaam het zelf over nam en de kleine het ook niet breed had. De hartslag was erg wisselend en ik moest telkens op een andere zij om de hartslag goed te krijgen.

Achteraf niet vreemd want de navelstreng zat twee keer om het nekje. Misschien door het draaien gebeurd?

Na een aantal benauwde uurtjes werd om 14.20 uur onze lieve Lynde geboren.

Neeltje Adriana, we noemen haar Lynde.

Helaas mocht ze niet lang bij me liggen. Heel eventjes maar en daar ging ze alweer. Naar de Nicu om haar open rug steriel te verbinden en een katheter in te brengen. Papa mocht mee en die was erg lief voor haar. Ze reageerde gelijk op zijn stem.

Ik werd achter gelaten om de placenta geboren te laten worden en de nodige hechtingen te krijgen. Dat was al helemaal geen pretje, maar nadat alles achter de rug was mochten we ook een kijkje bij Lynde nemen. Een mooi kopje met zwart haar. Echt een prachtig meisje.

Er was al een lelijke oranje fobspeen in haar mondje gedaan om haar zoet te houden. Vanaf het eerste moment was dat haar beste vriend😀..